Om te voorkomen, dat een langstlevende ouder de goederen van een erfenis opmaakt, hebben kinderen van de overledene zogeheten "wilsrechten".
Een langstlevende ouder is degene van een echtpaar, die "achterblijft" na het overlijden van diens echtgenoot. In het geval er sprake is van een testament op de langstlevende, en er is sprake van een gehuwd stel, en 1 van de 2 echtgenoten komt te overlijden, dan krijgt de langstlevende echtgenoot de eigendom van de erfenis van degene die overleden is. De kinderen van de overledene, krijgen een vordering, een vordering in geld. Deze vordering is opeisbaar nadat ook de langstlevende ouder is overleden.
Dergelijke testamenten op de langstlevende worden opgesteld door echtparen, die niet willen dat de "overblijvende" echtgenoot of echtgenote na het overlijden van de ander genoodzaakt is om bijvoorbeeld de echtelijke woning te verkopen en de opbrengst daarvan met de andere erfgenamen (zoals de kinderen) te verdelen.
Deze wilsrechten kunnen ook door kinderen worden uitgeoefend, als de langstlevende ouder aankondigt weer te willen gaan trouwen. Als de langstlevende hertrouwt, dan komt hun deel in de erfenis van de overledene, bij de nieuwe echtgenoot van de langstlevende. Daar zijn zij in principe niet bij gebaat. Het duurt dan immers langer, voordat de kinderen hun erfenis feitelijk tegemoet zien.
Door het - succesvol - inroepen door de kinderen van de wilsrechten, ontvangen de kinderen goederen ter waarde van hun vordering op de langstlevende ouder. De langstlevende ouder behoudt het vruchtgebruik op de goederen, zoals het nog mogen bewonen van de echtelijke woning.
Zodoende hebben de kinderen hier feitelijk weinig aan: men noemt dit dan ook "bloot eigendom". Dat betekent niet dat het geen zin heeft. In ieder geval kan hiermee worden voorkomen dat de erfenis door de langstlevende wordt verspild. Ook wordt hiermee voorkomen dat de nieuwe echtgenoot van de langstlevende het eigendom in bezit krijgt, nadat ook de langstlevende is overleden. Wat de kinderen nog wel zouden kunnen doen, is het vragen van een uitbetaling van hun vordering op het moment dat de langstlevende ouder ook is overleden.