Wet Hervorming Kindregelingen

Per 1 januari 2015 is er nieuwe wetgeving. Deze heet de Wet Hervorming Kindregelingen. Daarvan is het gevolg dat:

- de in het verleden van de overheid ontvangen tegemoetkoming in het geval van het betalen van kinderalimentatie, is vervallen. Men noemt dat ook wel: “het fiscal voordeel is vervallen” of: “kinderalimentatie is niet meer aftrekbaar”

- de eenoudertoeslag is vervallen, en niet meer bestaat

- er een zogeheten “eenouderKOP” is toegevoegd aan het kindgebonden budget (KGB), waardoor voor kinderen van alleenstaande ouders in sommige gevallen aanzienlijk meer van de overheid wordt ontvangen.

Toelichting:

Er bestaat een groep deskundigen (de Expertgroep genoemd) die de rechters adviseren hoe er in het hele land met dit soort - fiscale - wijzigingen dient te worden omgegaan.

Sinds 1 januari 2015 is het “fiscaal voordeel” komen te vervallen. Tot deze datum was het zo dat men, als men kinderalimentatie betaalde, van de fiscus een deel terug kreeg, als men maar een minimumbedrag betaalde van zo’n € 136 per maand per kind. Dan kreeg men, afhankelijk van de leeftijd van een kind, ongeveer € 36 terug, zodat men feitelijk (netto) € 100 betaalde. De onderhoudsgerechtigde kreeg dus wat extra, en de onderhoudsplichtige kon wat meer betalen, zonder dat het meer kostte. Zeker als men een relatief laag inkomen heeft, is zo’n € 40 per kind per maand extra een flink bedrag.

Bovendien is zoals hiervoor gemeld een wijziging doorgevoerd in de fiscale regeling, door de éénoudertoeslag af te schaffen. Deze raakte men dus kwijt, veelal als alleenstaande moeder. Wat een alleenstaande ouder echter er bij krijgt, levert per saldo in de regel een hogere “overheidsbijdrage” op, zeker indien deze alleenstaande ouder een relatief laag inkomen heeft.

Bovenop het kindgebonden budget (KGB) krijgt men in 2015 als alleenstaande ouder een zogeheten “eenouderKOP”. Dat levert in de regel een hoger, soms een fors hoger, kindgebondenbudget op (inclusief die eenouderKOP).

Eind 2015 is er door de zogeheten Werkgroep, die de richtlijnen opstellen die de rechtbanken gewoon zijn te hanteren om in het hele land op dezelfde wijze te oordelen, besloten dat het (hogere) kindgebonden budget voortaan van de berekende behoefte dient te worden afgetrokken. Reden: hetgeen de kinderen nodig hebben (hun behoefte) wordt eigenlijk door de overheid betaald aan de alleenstaande ouder, die dat geld dus niet nog eens nodig heeft van degene die alimentatie moet betalen. Dat zou dubbelop zijn, naar mening van de Werkgroep. Dit komt er op neer, dat alleenstaande ouders (grotendeels moeders) meer van de overheid krijgen, en dus minder van de alimentatieplichtige (meestal: de vader) nodig hebben. Dus: minder behoefte, lager bedrag aan kinderalimentatie. Het komt veel voor, dat per 1 januari 2015 nog maar heel weinig behoefte resteert, die niet al door de overheid wordt betaald in de vorm van een kindgebonden budget (met alleenstaande ouder KOP). Het komt zelfs voor, dat er helemaal geen behoefte meer is, ofwel: dat kinderalimentatie helemaal niet meer nodig is, om in de behoefte te voorzien. Nog vreemder is de situatie, dat er van overheidswege meer wordt ontvangen, dan dat er behoefte is.

De rechtbanken hebben het dus sinds 1 januari 2015 druk met aanpassingen van kinderalimentatie.

In combinatie met het wegvallen van het fiscale voordeel (wat soms een flink tekort bij alimentatiebetalers kan opleveren, omdat het ontvangen van dit fiscale voordeel is meegenomen in de berekening), moet de alimentatie soms flink worden bijgesteld.